De beginselen van de kunst zijn ontwerpconcepten die kunstenaars gebruiken om elementen te ordenen om de compositie van een kunstwerk te creëren. Zij fungeren als de systemen om de boodschap van de kunstenaar over te brengen. Door de beginselen van de kunst te gebruiken, kunnen kunstenaars de elementen ordenen met de stijl en context die zij willen overbrengen.

In deze gids leert u precies wat de beginselen van de kunst zijn, hoe kunstenaars deze beginselen gebruiken om de elementen van de kunst te organiseren om tot unieke en succesvolle composities te komen en hoe kunstenaars de beginselen kunnen gebruiken om kunstwerken te analyseren.

Disclaimer: Fine Art Tutorials is een door lezers ondersteunde site. Wanneer u aankopen doet via links op deze site, kunnen wij een kleine commissie verdienen zonder extra kosten voor u.

Wat zijn de principes van kunst?

De beginselen van de kunst zijn de fundamentele regels die kunstenaars gebruiken om een schilderij, tekening of beeldhouwwerk samen te stellen. De beginselen zijn evenwicht, harmonie, eenheid, patroon, herhaling, ritme, contrast, nadruk, variatie, beweging, schaal en verhouding. Deze beginselen worden in combinatie met elkaar gebruikt om esthetisch aangename composities en ontwerpen te maken.

De elementen van de kunst organiseren

Om de beginselen van de kunst om een compositie te bedenken, zal de kunstenaar de elementen van kunst De elementen van kunst zijn de meest elementaire visuele bouwstenen die kunnen worden gerangschikt om een stuk te creëren. Dit zijn: lijn , kleur , textuur , waarde , vorm , formulier en ruimte .

Afhankelijk van de kenmerken van de elementen van een ontwerp, kunnen kunstenaars deze principes toepassen in een kunstwerk. Door bijvoorbeeld in een schilderij lichte en donkere waarden naast elkaar te gebruiken, wordt contrast gecreëerd.

Visueel gewicht van de elementen

Caspar David Friedrich: Zwerver boven de Mistzee

Het visuele gewicht van een element beschrijft hoe de kenmerken van dat bepaalde element visueel domineren, of de aandacht van de kijker trekken. Verzadigde kleuren hebben meer visueel gewicht dan gedempte kleuren, bijvoorbeeld textuur trekt meer aandacht dan gladde oppervlakken en grote vormen hebben meer visueel gewicht dan kleine vormen. De ogen van mensen worden van nature meer aangetrokken door complexe vormen.dan eenvoudige vormen, en donkere waarden meer dan lichte.

In het schilderij van Caspar David Friedrich heeft de grote en donkere vorm van de figuur de meeste visuele dominantie in het schilderij, vanwege zijn grootte en waarden. Dit zorgt voor contrast en nadruk tegenover de lichte tinten en kleinere vormen van de rotsen op de achtergrond, waardoor de figuur de brandpunt van het stuk.

Door te begrijpen hoe je de kenmerken van verschillende elementen kunt configureren om visueel gewicht te creëren, kun je de basis van je compositie vormen met de beginselen van de kunst in gedachten.

Balans

Evenwicht in een kunstwerk creëert een gevoel van evenwicht. Kunstenaars kunnen evenwicht creëren door elementen met een gelijk of vergelijkbaar visueel gewicht rond het doek te rangschikken. Het kan worden bereikt door een symmetrische of asymmetrische rangschikking van de elementen. Symmetrisch evenwicht is wanneer beide zijden van een kunstwerk hetzelfde gewicht hebben of er identiek uitzien, terwijl asymmetrisch evenwicht is wanneer de elementen niet in evenwicht zijn, maar toch een gevoel van evenwicht behouden.van visueel evenwicht.

Je kunt visueel evenwicht bereiken door een symmetrische compositie te schilderen, horizontaal of verticaal, waardoor een spiegelbeeldeffect ontstaat. Het perfecte evenwicht, in een symmetrische compositie, kan de kijker een gevoel van rust en orde geven.

Asymmetrisch evenwicht

Claude Monet: Tulpenvelden in Nederland

Een compositie met asymmetrisch evenwicht zal er evenwichtig uitzien, maar niet symmetrisch. Het is evenwichtig in de zin dat de elementen over het doek zijn verdeeld om een esthetisch aangenaam beeld te creëren. Dit betekent dat beide zijden van het doek bezet zijn met elementen die voor de kijker interessant zijn. Deze elementen hoeven elkaar echter niet noodzakelijkerwijs te spiegelen qua uiterlijk of dezelfde visuele kenmerken te hebben. Bijvoorbeeld, eenDe kunstenaar kan het brandpunt aan de rechterkant van het doek plaatsen, maar het brandpunt in evenwicht brengen met elementen die aan de andere kant minder nadruk krijgen.

Bijvoorbeeld, de windmolen en het felle rood van de tulpen domineren visueel in dit olieverfschilderij van Monet. De windmolen trekt als eerste de aandacht omdat de paarse tinten en complexe vormen afsteken tegen de lichtblauwe lucht. Maar ook het sterke, verzadigde rood van de tulpen linksonder trekt de aandacht. Het feit dat deze beide elementen visueel gewicht hebben, betekent datze houden elkaar enigszins in evenwicht, ook al lijkt het schilderij asymmetrisch.

Breek de symmetrie

Vincent van Gogh: Sterrennacht boven de Rhône

Symmetrie doorbreken in een kunstwerk is een methode om de aandacht te vestigen op een bepaald onderwerp of object binnen een compositie. Focuspunten of nadruk creëren in een schilderij door de stroom te verstoren met een element dat de symmetrische compositie tart. Van Gogh maakt van de figuren een focuspunt door de symmetrie te doorbreken en ze in de benedenhoek van het schilderij te plaatsen, dit trekt de aandacht weg...van de symmetrische compositie van de lucht en de rivier.

Harmonie

Claude Monet: Zonsondergang aan de Seine bij Lavacourt, Wintereffect

Harmonie kan worden gecreëerd wanneer twee of meer elementen samenwerken om elkaar aan te vullen. Het verwijst naar hoe de elementen op elkaar zijn afgestemd en hoe ze worden ervaren als consistent, verwant en verbonden. Harmonie betekent dat er een gebrek is aan variatie van veel verschillende elementen. Het effect van harmonie is er een van elementen die op zichzelf en samen werken, zonder te worden verward doorte veel chaotische toevoegingen. Dit principe van de kunst kan gebruikt worden om visuele orde in een stuk te creëren.

Om harmonie te scheppen in een kunstwerk moet de kunstenaar overwegen elementen met elkaar te verbinden door middel van kleur, vorm en textuur.

Een praktische manier om kleurenharmonie in een kunstwerk is het gebruik van een beperkt palet Minder verschillende pigmenten mengen, zodat de verschillende tinten en tonen in het kunstwerk zich beter tot elkaar verhouden. Monet heeft veel van zijn beroemde schilderijen op een beperkt palet geschilderd. Impressionistische schilderijen Door een reeks koele tinten van blauw tot roze te gebruiken, ontstaat een harmonieus palet en een winterse sfeer. Harmonieuze schaduwtinten kunnen worden gecreëerd door kleuren die al op het palet staan te mengen. Monet gebruikte bijvoorbeeld het blauw van de verre huizen aan de horizon om het donkere silhouet op de voorgrond te creëren.

Een kunstenaar kan ervoor kiezen harmonie te scheppen tussen elementen in een schilderij door te voorkomen dat bepaalde onderwerpen en voorwerpen onnodig opvallen, door methoden te gebruiken om ze samen te binden.

Eenheid

Camille Pissarro: Boulevard Montmartre Ochtend, grijs weer

Eenheid is een essentieel principe in de kunst, omdat het afzonderlijke elementen samenbrengt tot een samenhangend geheel. Dit kan worden bereikt door de compositie zo te ontwerpen dat de elementen met elkaar in verband staan; dit kan worden aangetoond door in het hele werk soortgelijke kleuren te gebruiken, of door verschillende elementen samen te brengen met geometrische vormen. Pissarro gebruikte bijvoorbeeld het element kleur om eenheid te creëren in zijnHet repetitieve gebruik van oranje en zwart in de figuren, lampen en gebouwen creëert samenhang tussen verschillende onderwerpen en objecten binnen de scène.

Eenheid is vergelijkbaar met harmonie in de kunst, maar de twee principes zijn verschillend in die zin dat harmonie betrekking heeft op hoe specifieke elementen worden samengebonden of uniform lijken, door gebruik te maken van hun overeenkomsten, terwijl eenheid gaat over hoe elementen een gevoel van plaats behouden binnen het kunstwerk als geheel, over hoe de ongelijksoortige elementen van een schilderij samenwerken om een gevoel van eenheid te creëren.

Patroon

William Morris: De Aardbeiendief

Patronen zijn de herhalingen van lijnen, kleuren en vormen, die ontwerpmotieven en afbeeldingen creëren. Deze motieven en afbeeldingen worden herhaald in een deel van het kunstwerk, of in het gehele kunstwerk. Patronen in de kunst kunnen verder worden ingedeeld in geometrische en organische patronen, door de mens gemaakte en natuurlijke patronen. Geometrische patronen zijn gemaakt van geometrische vormen en zijn symmetrisch en consistent van vorm.Het patroon op de vacht van een luipaard is bijvoorbeeld een natuurlijk, organisch patroon, terwijl islamitische tegeltableaus een voorbeeld zijn van door de mens gemaakte geometrische patronen.

Een van de beroemdste patroonontwerpers, William Morris, gebruikte organische elementen zoals bloemen en vogels om een doorlopend patroon in zijn ontwerpen te creëren. Een ander gebruik van patronen in de kunst is in de abstracte kunststroming; Kandinsky was vooral dol op herhalende cirkels, driehoeken en andere geometrische vormen.om een heel doek te vullen met een georganiseerde reeks lijnen en vormen.

Gustav Klimt: Portret van Adele Bloch-Bauer I

Patronen zijn een andere manier om uniformiteit en orde in een ontwerp te scheppen, ze helpen een kijkritme te creëren en trekken het oog van de kijker rond het werk. In Gustav Klimts 'Portret van Adele Bloch-Bauer I' houden de geometrische versieringen op de jurk de aandacht van de kijker vast en leiden ze hem ertoe alle details in zich op te nemen.

Herhaling

John Singer Sargent: Villa di Marlia, Lucca

Het principe van herhaling Herhaling is een geweldige manier om ritme, eenheid en evenwicht te creëren. Herhaling houdt simpelweg in dat een element of ontwerp meerdere malen in het kunstwerk wordt herhaald. Dit kan zoiets simpels zijn als puntpatronen, of complexer met het herhalen van de vorm van een onderwerp of object.

Claude Monet: Vissersboten bij Honfleur

In dit schilderij van Monet wordt de vorm van de boot herhaald en gespiegeld aan beide zijden van het doek. Dit creëert een symmetrisch evenwicht en een gevoel van eenheid binnen het kunstwerk. Herhaling geldt niet alleen voor vormen, maar ook voor kleuren, waarden en lijnen.

Johannes Vermeer: Het melkmeisje

In Vermeers 'Het melkmeisje' wordt het heldere lapis lazuli pigment herhaald in het schort van de vrouw en in het kleed op de tafel. Dit leidt de aandacht van de kijker tussen het onderwerp en de voorwerpen op het schilderij en verbindt de elementen met elkaar.

Ritme

Ritme is het principe in de kunst dat de manier beschrijft waarop elementen de aandacht van de kijker door een kunstwerk leiden. Het is een ander belangrijk principe in de kunst omdat het helpt een gevoel van vloeibaarheid en beweging te creëren. Ritme kan worden bereikt door patronen, herhaling en het gebruik van vergelijkbare vormen of kleuren die het oog van de kijker door het kunstwerk leiden. Het kan ook worden beschreven door de manier waaropwaarbij het visuele gewicht van de elementen een kijkpatroon creëert, waarbij het meest opvallende element eerst de aandacht trekt en daarna het meest opvallende kenmerk

Herhaalde elementen creëren een visueel tempo, waardoor de kijker snel van het ene element naar het andere wordt geleid.

Ivan Shishkin: Pijnbomen op het strand

Er zijn vijf soorten ritme in de kunst: regelmatig, progressief, vloeiend, afwisselend en willekeurig. Regelmatig ritme is de voorspelbare herhaling van verschillende elementen van het kunstwerk. Progressief ritme is een geleidelijke progressie of variatie van herhaalde elementen. Het veranderende element kan van vorm veranderen om meer visueel gewicht te krijgen dan het vorige element.

Winslow Homer: Zonlicht aan de kust

Vloeiend ritme is organisch in zijn herhaling van vormen en hun plaatsing, het kan vergeleken worden met een onregelmatig ritme. De rimpelingen op de golf van dit schilderij van Winslow Homer zijn verschillend en organisch van vorm. Ze herhalen zich echter langs de rand van de golf en leiden het oog naar het brandpunt van de ton waar het licht door het water schijnt.

Vincent Van Gogh: Irissen

Bij afwisselend ritme worden twee verschillende elementen afgewisseld, zoals zwarte en witte tegels op een vloer. Bij willekeurig ritme worden elementen herhaald, maar willekeurig over het kunstwerk verspreid. De overeenkomsten van de elementen trekken achtereenvolgens de aandacht van de kijker, maar ze lijken onregelmatig van vorm.

Contrast

Caravaggio: Sint-Jeroen Schrijven

Contrast is een effectieve manier om het verschil tussen twee of meer elementen te benadrukken. De duidelijkste voorbeelden van contrast in de kunst zijn waardecontrast en kleurcontrast. Kunstenaars kunnen waardecontrast in hun werk creëren door lichte en donkere waarden naast elkaar te gebruiken. Een voorbeeld hiervan is te zien in Barokke kunst van Caravaggio en Rembrandt. Zij gebruikten de clair-obscur techniek om hun onderwerpen te benadrukken en drama te creëren.

Contrast werkt om visuele spanning te creëren tussen verschillende elementen. Dit kan worden bereikt door elementen te gebruiken die verschillen in kleur, vorm, textuur, waarde of vorm. Ook kunnen kunstenaars ervoor kiezen om de dikte van lijnen te contrasteren, of een grote hoeveelheid negatieve ruimte rond een onderwerp te gebruiken.

In tegenstelling tot kunstbeginselen als herhaling, evenwicht, harmonie en eenheid, die allemaal bijdragen tot de ordelijkheid van een kunstwerk, zorgt contrast voor afwisseling, nadruk en focus in een kunstwerk.

Nadruk

John Singer Sargent: La Carmencita

Nadruk het principe van kunst beschrijft hoe kunstenaars de aandacht vestigen op bepaalde elementen binnen een kunstwerk. Dat kan door het gebruik van contrast, variatie en hiërarchie. Elementen worden gecombineerd en naast elkaar geplaatst om de aandacht te vestigen op en de verschillen tussen die elementen te benadrukken.

Leonardo da Vinci: Het laatste avondmaal

De benadrukte elementen zijn de focuspunten in een kunstwerk, die het meest waarschijnlijk het eerst de aandacht van de kijker zullen trekken. Bijvoorbeeld, in het schilderij "Het laatste avondmaal" van da Vinci wordt de figuur van Jezus benadrukt door ruimte en lichtere waarden rond zijn gezicht, vergeleken met de andere figuren op het schilderij die meer gegroepeerd zijn. Bovendien is het gebruik van het meest verzadigde roodwant zijn gewaad vestigt de aandacht op zijn figuur, omdat het contrasteert met de blauwe en koelere tinten van de gewaden van de andere figuren rond de tafel.

Verscheidenheid

Umberto Boccioni: De straat komt het huis binnen

Het gebruik van verschillende elementen met verschillende kenmerken, ras Dit kan door het gebruik van verschillende kleuren, vormen en texturen die de monotonie doorbreken en diepte aan het kunstwerk toevoegen.

Verscheidenheid is het tegenovergestelde van harmonie. Voor een geslaagde compositie in een kunstwerk moet de kunstenaar echter overwegen een evenwicht tussen de twee te vinden. De verscheidenheid aan elementen creëert aandachtspunten en accenten in een kunstwerk. Harmonie daarentegen helpt om eenheid en een gevoel van flow in de compositie te houden.

Beweging

Edgar Degas: De Parade

Het principe van beweging in de kunst heeft betrekking op de manier waarop kunstenaars een gevoel van beweging en energie overbrengen. In figuurtekening artiesten kunnen bijvoorbeeld beweging creëren door te beginnen met een gebaartekening .

Door zich eerst te concentreren op het gebaar van de figuur, in plaats van op de details, kan de kunstenaar een gevoel van beweging en expressie overbrengen in het kunstwerk.

Vincent van Gogh: De moerbeiboom

Er zijn een aantal manieren om beweging over te brengen. Van het gebaar van een figuur, tot het gebruik van lijnen om een snel bewegend object in een striptekening aan te geven. Vincent van Gogh gebruikt textuur en lijnen om het gevoel van beweging weer te geven in zijn schilderij van de moerbeiboom. Hierdoor lijkt het alsof de wind de bladeren en takken doet waaien.

Beweging kan ook worden overgebracht door abstracte kunst, door het gebruik van lijnen en krommingen die beweging suggereren, en door het gebruik van kleur en textuur die bijdragen tot visuele dynamiek.

Schaal

Michelangelo: David

Schaal in kunstwerken verwijst naar de grootte van het kunstwerk zelf. Het wordt vaak vergeleken met de grootte van een persoon. Bijvoorbeeld, het beeld David van Michelangelo is een groot beeld. Dit komt omdat het bijna drie keer zo groot is als de gemiddelde persoon.

Door grootschalige kunstwerken te maken kunnen kunstenaars impact creëren in hun ontwerpen. Kunstenaars kunnen ook kleinere kunstwerken maken om de aandacht van de kijker te vestigen op details en een gevoel van intimiteit te creëren.

Tekeningen op schaal worden gebruikt om kunstwerken te maken wanneer de specifieke afmetingen van het object bekend zijn. Dit type tekening wordt het meest gebruikt op het gebied van architectuur en techniek. Wat ten grondslag ligt aan schaal, vergeleken met proportie, is dat de grootte van de objecten die worden vergeleken bekend moet zijn.

Aandeel

Leonardo da Vinci: De verhoudingen van de menselijke figuur (De Vitruviaanse Man)

Het principe van aandeel verwijst naar de verhouding tussen alle elementen in een kunstwerk, inclusief lijnlengte, grootte van vormen. Specifieke afmetingen van verschillende objecten en onderwerpen in een kunstwerk hoeven niet bekend te zijn, alleen hun relatieve grootte of verhouding. Dus als een kunstenaar weet dat een huis ongeveer vijf keer de hoogte van een persoon is, kan hij een persoon tekenen die naast een gebouw staat met een verhouding van 1:5. Doorde figuur en het gebouw in verhouding, het creëert een gevoel van harmonie en orde binnen het kunstwerk.

Om een voorbeeld te geven van het verschil tussen proportie en schaal: "David" van Michelangelo is groot van schaal, maar proportioneel nauwkeurig.

Een voorbeeld van het doelbewust overdrijven van verhoudingen om nadruk te leggen is in karikatuurtekeningen. De gelaatstrekken van een persoon kunnen overdreven worden getekend, of buiten proportie met de andere gelaatstrekken om de aandacht op dat kenmerk te vestigen.

Edgar Payne: Arizona Mesa

Proportie kan ook verwijzen naar de manier waarop een doek is opgedeeld om een esthetisch aangenaam uiterlijk te creëren. Historisch gezien hebben kunstenaars zowel de regel van derden als de gulden snede gebruikt om elementen binnen een geometrische compositie te plaatsen. De figuren in dit schilderij van Edgar Payne zijn geplaatst in het derde snijpunt van het doek. Dit vestigt de aandacht op de figuren.

Compositie en de beginselen van de kunst

De samenstelling van een kunstwerk is de opstelling van elementen die het geheel vormen. De principes van kunst combineren om een succesvolle compositie te creëren. Principes als nadruk en contrast helpen een kijker naar delen van een kunstwerk te trekken, waardoor ze betrokken blijven. Dan helpen principes als eenheid om zin en orde in het kunstwerk te brengen.

Formele analyse

Het formeel analyseren van kunstwerken is een nuttig hulpmiddel om deze beginselen in actie te begrijpen. Zo kun je zien hoe een kunstwerk is samengekomen tot een succesvolle compositie. Door zorgvuldig te kijken naar de elementen van een kunstwerk, zoals lijn, kleur, vorm en textuur, kan het inzicht geven in hoe de kunstenaar de beginselen heeft gebruikt om tot een afgewerkt kunstwerk te komen.

Formele analyse is een geweldige manier voor kunstenaars om hun vaardigheden te ontwikkelen en inzicht te krijgen in de principes die zij in hun eigen werk kunnen gebruiken. Door te analyseren wat wel en wat niet werkt binnen een kunstwerk, wordt inzicht verkregen in hoe verschillende elementen kunnen worden gecombineerd tot een succesvolle compositie.